Cywilizacja tworzona przez "bękarty Gramsciego" ma na swym koncie niezliczone ilości absurdów, nonsensów, większych lub mniejszych głupstw oraz najzwyklejszych paranoi.
Odpadnięcie Legii Warszawa z eliminacji Ligi Mistrzów w sposób niegodny B-klasowego klubu i szum, jaki się zrobił wokół głównego winowajcy, czyli kierownika stołecznej drużyny, pokazuje dobitnie, jak durną ideologią jest marksizm kulturowy. Każdy, kto choć odrobinę interesuje się piłką nożną, doskonale wie, że za naliczanie kartek odpowiedzialny jest kierownik drużyny. Może komuś zlecić czuwanie nad tym, kto ma kiedy pauzować, a kto nie, ale odpowiedzialność ponosi tylko i wyłącznie kierownik.
Pani Marta Ostrowska zawiodła, wszystkich, najbardziej piłkarzy Legii, którzy rozegrali dwa dobre spotkania, ograli solidną europejską markę, ale na nic się to zdało, bo w frajerski sposób żegnają się z Ligą Mistrzów. Pani kierownik nie da się wybronić. Tymczasem w mediach już głos zabierają jej wielcy obrońcy. Pytam się, czy powodem, dla którego kierownik Legii Warszawa ma tylu adwokatów, nie jest fakt, że jest nim kobieta? To pytanie retoryczne, bo odpowiedź jest oczywista. Jasne, że tak, w rzeczywistości kształtowanej przez piewców rewolucji marksistowskiej wg koncepcji Antonio Gramsciego, jedynym powodem, dla którego kierownik Legii może liczyć na całą rzeszę obrońców, jest jego płeć. Broniony byłby również wtedy, gdyby był pederastą, transwestytą, czy innym odmieńcem. Na tym właśnie polega szaleństwo tej ideologii.
Nie ma znaczenia, czy kierownikiem była kobieta, czy mężczyzna, to on jest odpowiedzialny za odpadnięcie Legii Warszawa z eliminacji Ligi Mistrzów. W futbolu jestem od prawie trzydziestu lat. Najpierw jako piłkarz, obecnie jako trener i dla mnie jest to rzecz oczywista. Kierownik Legii nawalił i nie powinno mieć znaczenia, jakiej jest płci.
Przypadek Legii Warszawa i jej kierownika dowodzi jasno, że określone grupy społeczne, mniejszości seksualne, kobiety, feministki, mniejszości etniczne, są traktowane w sposób uprzywilejowany, ponieważ są potrzebne rewolucji. To jest nowy proletariat, w oparciu o który marksiści chcą rzucić cały świat do swych stóp. Dziś ten świat już klęczy, brakuje naprawdę niewiele, żeby leżał plackiem.
Komentarze